Святы Клімент Гафбауэр (1751-1820)

- . Апублікавана ў Святыя і блаславёныя

Клімент Марыя Гафбауэр нарадзіўся 26 снежня 1751 года ў Тасавіцах (Маравія). Пры хрышчэнні ён атрымаў імя Ян. Ён быў наймалодшым з дванаццаці дзяцей у сям'і Паўла Гафбауэра (Дворака) і Марыі Штэер. Смерць бацькі ў 1757 г. паставіла сям'ю ў вельмі цяжкае становішча, і ў свае юныя гады Ян не мог атрымаць належнай адукацыі. Ён стаў прыслужнікам пры манастыры ў Бруку, дзе навучыўся рамяству пекара. Нягледзячы на ўсё, Ян знаходзіў час і для вучобы, не пакідаючы надзеі стаць святаром.

Некаторы час ён жыў як пустэльнік спачатку ў Аўстрыі, а ў 1782 годзе, з дазволу тывольскага біскупа - у капліцы Квінтыёла паблізу Тывалі. Менавіта тады Ян змяніў імя на Клімента.

Вярнуўшыся ў Вену, Клімент нечакана атрымаў магчымасць вучыцца ва ўніверсітэце дзякуючы шчодрасці трох багатых і пабожных спадарынь. Але ў 1784 годзе, расчараваны духам ёзафінізму (ад імя імператара Ёзафа ІІ), што панаваў у Венскім універсітэце, адпраўляецца разам з адным таварышам-студэнтам, Тадэем Гюблем, у Рым. Там яны пазнаёміліся з рэдэмптарыстамі, якія мелі дом у Сан Джуліяна на Эсквіліне, і сталі кандыдатамі да Кангрэгацыі. Пасля скарочанага тэрміну навіцыяту, 19 сакавіка 1785 года Клімент і Тадэй склалі зарокі, а 29 сакавіка іх высвецілі ў святары.

Пасля гэтага яны вяртаюцца ў Вену, спадзеючыся заснаваць там супольнасць рэдэмптарыстаў. Але гэта аказалася немагчымым з-за ёзафінісцкіх законаў, якія панавалі ў Аўстрыі, таму айцы на мяжы верасня і кастрычніка 1786 г. вырушаюць у напрамку Варшавы. 
 
Перад выездам з Вены яны атрымалі ад апостальскага нунцыя ліст, адрасаваны варшаўскаму нунцыю, у якім было сказана, што тэрыторыяй іх дзейнасці павінна была стаць "Polonia Russa", або тэрыторыя Беларусі, якая адышла да Расійскай імперыі пасля І падзелу Рэчы Паспалітай 1772 г. Верагодна, што вырушаючы з Вены, Гафбауэр з Гюблем накіроўваліся канкрэтна ў Магілёў. 
 
Айцы прыбылі ў Варшаву ў лютым 1787 г. Падчас іх падарожжа змянілася рашэнне адносна іх месца прызначэння. Было вырашана, што яны накіруюцца замест Магілёва ў Шведскую Памеранію ў г. Штральзунд. Аднак з-за цяжкай зімы, якая была ў той год, яны засталіся чакаць вясны ў Варшаве, і ў выніку там і засталіся.
 
У Варшаве Клімент Гафбауэр стаў настаяцелем нямецкай царквы св. Бенона. Там ён разгарнуў вельмі энергічную пастырскую дзейнасць і прыцягнуў у Кангрэгацыю шмат кандыдатаў. Царква св. Бенона стала месцам "пастаяннай місіі", у праграму якой уваходзілі штодзённыя навукі, пропаведзі, споведзі і набажэнствы. Пры царкве таксама дзейнічалі сірацінцы і школы для дзяўчат і хлопцаў. Дзейнасць рэдэмптарыстаў ў Варшаве працягвалася да 1808 г.: у гэтым годзе паводле загада Напалеона царкву св. Бенона закрылі, а супольнасць разагналі.

Разам з адным з таварышаў Клімент пасяліўся ў Вене, дзе правёў рэшту жыцця. Будучы капеланам манастыра і царквы ўршулянак, ён меў вялікі ўплыў у горадзе і за яго межамі. У прыватнасці, ён часта даваў добрыя парады і падтрымку выбітным прадстаўнікам руху рамантызму і ўсім, хто працаваў над адраджэннем каталіцызму ў нямецкамоўных краінах. Кіпучая дзейнасць Клімента нярэдка прыцягвала ўвагу паліцыі.

Ад часу свайго прыбыцця ў Варшаву і асабліва пасля таго, як Кліменту былі нададзеныя правы і абавязкі генеральнага вікарыя на землях па-за Альпамі, ён неаднаразова спрабаваў пашырыць Кангрэгацыю на гэтых тэрыторыях, асабліва ў Паўднёвай Германіі і Швейцарыі. Хоць лёс гэтых супольнасцяў і быў досыць зменлівым, усё ж пасля смерці Клімента яны заклалі аснову для адраджэння Кангрэгацыі рэдэмптарыстаў у сучаснай Еўропе.

Св. Клімент памёр 15 сакавіка 1820 г. у Вене. Калі Папа Пій VII пачуў навіну пра смерць а. Гафбауэра, ён сказаў: "Рэлігія ў Аўстрыі страціла сваю галоўную апору".

29 студзеня 1888 г. Папа Леў XIII беатыфікаваў Клімента Гафбауэра, а Папа Пій X кананізаваў яго 20 траўня 1909 г. У 1914 г. Пій X абвясціў св. Клімента апекуном Вены. Рэдэмптарысты ўшаноўваюць яго як свайго вялікага падзвіжніка.

 

Каментары:

Download SocComments v1.3